لیزر کم توان

 لیزر کم توان Low Level Laser Therapy :

لیزرهای پرتوان (Hot Laser) که اغلب در جراحی‌های مختلف مانند جراحی عمومی، چشم، ENT، پوست و … بکار برده می‌شوند،

با جذب انتخابی طول موج‌های لیزر در بافت هدف (ماده بیولوژیکی هدف) و ایجاد حرارت در آن عمل می‌نمایند.

لیزرهای کم‌توان (Cold Laser) دارای مکانیسم عمل و نیز کاربردهایی متفاوتی از لیزرهای پرتوان هستند. در این فصل،

به بحث پیرامون ساختار، عملکرد و کاربردهای لیزرهای کم‌توان LLLT(Low Level Laser Therapy) خواهیم پرداخت.

اغلب لیزرهای مورد استفاده در پزشکی دارای توانی در محدوده 1 الی 60 وات هستند، که براساس جذب انتخابی طول موج آنها،

توسط مواد بیولوژیکی در بافت هدف و افزایش حرارت در آن (اثر فتوترمی)، برای عملکردهای مختلف پزشکی استفاده می‌شوند.

این لیزرها به لیزرهای پرتوان (با شدت بالا) یا Hot Laser معروفند و اغلب کاربرد جراحی دارند.

 لیزرهای کم‌توان :

لیزرهای کم‌توان از نظر نحوه تولید و ساختار همانند لیزرهای پرتوان هستند با این تفاوت که توان آنها پایین،

و اغلب در محدوده میلی ولت است، این لیزرها به نامهای :

LLLT (Low Level Laser Therapy)

LPLT (Low Power Laser Therapy)

LILT (Low Intensity Laser Therapy)

و نیز Soft Laser معروفند.

شکل

یادآوری اینکه می‌توان کاربرد همه لیزرها را در پزشکی اصطلاحاً لیزرتراپی نامید. لیکن این اصطلاح در ایران،

برای نامیدن لیزرهای کم‌توان بکار برده می‌شود. لذا ما نیز در ادامه بحث اصطلاح لیزرتراپی را صرفاً برای اشاره به لیزرهای کم‌توان به کار خواهیم برد.

نخستین دستگاه‌های لیزر در قالب لیزرتراپی برای کاربردهای پزشکی در هه 1970 از نوع He-Ne (هلیوم- نئون) ساخته و ارائه شدند.

امروزه مرسوم‌ترین آنها به شرح زیرند :

جدول

با توجه به جدول فوق، لیزرهای کم توان دارای محدوده طول موجی 633 الی 904 نانومتر هستند یعنی خروجی‌ آنها نور قرمز ،

و مادون قرمز نزدیک می‌باشد.بنابراین اثرات بیولوژیکی و درمانی آنها نیز حاصل اثرات نور قرمز و مادون قرمز،

که بیشترین نفوذ را نیز در پوست دارند می‌باشد.لیزرهای کم‌توان براساس اثرات فتوترمی (افزایش حرارت در بافت هدف) عمل نمی‌کنند ،

بلکه آنها اثرات فتوشیمایی دارند و موجب تغییرات شیمیایی در بافت هدف می‌شوند. از اثرات فتوشیمیایی این لیزرها در درمان انواع بیماری‌های التهابی،

دردهای مزمن و نیز درمان بیماریها و ارائه خدمات مختلف پوست و زیبایی استفاده می‌شود. به همین دلیل در ادامه بحث به مکانیسم عمل لیزرهای کم‌توان می‌پردازیم.

مکانیسم عمل :

مکانیسم‌های بیولوژیک زیر در مقابل تابش لیزرتراپی (طول موج‌های 904-633 نانومتر) قابل ذکرند:

1 – برهمکنش الکترومغناطیس و بدن :

نور و موج لیزر از نوع الکترومغناطیس هستند که نحوه تولید آنها در کلیات این بحث ارائه شد. ارگانیسم انسان نیز اصولاً یک سیستم الکترومغناطیس است.

در سال 1960 کشف شد که سلولهای زنده نوعی نشر همدوسی به نام (بیوفوتون) از خود منتشر می‌کنند بطوری که وقتی گروهی از سلولها ،

بطور هماهنگ با یکدیگر قرار می‌گیرند شروع به نشر بیوفوتون‌هایی می‌کنند که آهنگ و طول موج مشخصی دارند. بنابراین تابش لیزر،

با طول موج مناسب به بافتهای بدن باید توانایی تحریک ارگانیسم بدن را داشته باشد. برهمین اساس می‌توان گفت سیستم‌های زنده،

اساساً از طریق تأثیرات متقابل الکترومغناطیسی کنترل می‌شوند و برهمکنش الکترومغناطیسی اساسی‌ترین برهمکنش فیزیکی در بیولوژی است،

و به این ترتیب انتظار می‌رود تابش نور لیزر تأثیر قابل ملاحظه‌ای در تنظیم فرآیند حیات داشته باشد.

2 – صدور بیو فوتون توسط ارگانیسم‌های زنده : 

در پژوهش‌های مختلف توسط دانشمندان به اثبات رسیده است که سیستم‌های زنده فوتون‌هایی از خود متصاعد می‌کنند (بیوفوتونها).

از ان جمله می‌توان به سلولهای فاگوسیت اشاره نمود که فوتون‌هایی با طول موج‌های 480، 630 و 700 نانومتر از خود منتشر می‌کنند.

باور بر این است که ممکن است این فوتون‌ها به عنوان تنظیم‌کننده سیستم ایمنی عمل کنند. در آزمایشات مختلفی هم ثابت شده،

که تابش لیزر با همان طول موج‌ها بر روی بافت، موجب تنظیم سیستم ایمنی، تقسیم سلولی و ترمیم زخم می‌شوند و در مجموع می‌توان گفت:

در درمان با لیزر کم‌توان، نور لیزر با طول موج مناسب و چگالی توان مناسب منجر به تحریک و تقویت متابولیسم شده و بطور بنیادی بر فرایند ترمیم اثر می‌گذارد.

3 – اثرات مولکولی و سلولی لیزرهای کم‌توان :

امروزه جذب نور در بدن انسان توسط گیرنده‌های نوری اختصاصی نظیر ردوپسین چشم به خوبی شناخته شده است ولی جذب نور در بافت‌های بدن،

توسط مولکول‌های غیراختصاصی گیرنده‌ی فوتون (یعنی مولکول‌هایی که توانایی جذب نور با طول موج‌های خاص را دارند ،

ولی الزاماً ارگان اختصاصی جاذب نور نیستند) صورت می‌گیرد. این گیرنده‌ها بعد از جذب نور در شرایط برانگیختگی الکترونی قرار گرفته ،

و منجر به تأثیرات بیولوژیکی می‌شوند. مکانیسم‌های گوناگونی در این زمینه مطرح است ،

که بطور خلاصه این مکانیسم‌ها را می‌توان به ترتیب زیر توضیح داد :

در همه مکانیسم‌های تحقیق شده، تغییرات فیزیکی و شیمیایی در مولکول‌های گیرنده نوری و اجزای تنفسی سلولها ،

موجب تغییر در فعالیت Redoy میتوکندری سلولها می‌شوند و بدنبال آن آبشاری از واکنش‌های بیوشیمیایی در سلول اتفاق می‌افتد،

که دیگر احتیاج به نور نداشته و در تاریکی صورت می‌پذیرند ولی می‌توانند مسیرهای مختلفی را طی نموده،

و اثرات گوناگونی را از خود بجا گذارند. این اثرات به شرح ذیل‌اند :

• تحریک بیولوژیک: شامل تقویت متابولیسم و افزایش متابولیسم سلولی
• بهبود گردش خون و گشادشدن عروق
• تأثیر ضدالتهاب و ضدادم
• تحریک ترمیم زخم

الف) تحریک بیولوژیک :

انرژی الکترومغناطیسی لیزر از طریق افزایش تولید ATP به انرژی درون سلولی تبدیل شده و نهایتاً موجب تقویت متابولیسم سلول می‌شود.

ب) بهبود گردش خون و گشادشدن عروق :

لیزر با آزادسازی مواد شیمیایی (اتاکوئیدهایی مانند هیستامین)، بطور غیرمستقیم اسفنگترهای پیش مویرگی را فلج می‌کند.

بنابراین افزایش حرارتی که بعد از درمان با لیزر رخ می‌دهد اساساً به علت افزایش متابولیسم سلولی و بهبود گردش خون است.

ج) تأثیرات ضددرد :

التهاب یک واکنش پیچیده در بافت صدمه دیده است و علل زیادی از جمله میکروب‌ها، تروما، عوامل حرارتی، شیمیایی،

و غیره می‌توانند در این زمینه نقش داشته باشند. عواملی که علاوه بر ایجاد درد، نفوذپذیری عروق را افزایش داده ،

و باعث خروجی برخی از پروتئین‌ها مانند فیبرینوژن و مایعات از فضای داخل عروقی و در نهایت تورم موضعی می‌گردند.

سیستم ایمنی بدن به سرعت در مراحل مختلف در برابر التهاب واکنش نشان می‌دهد. در مرحله‌ای از واکنش سیستم ایمنی بدن،

نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها در طول فعالیت فاگوسیتوزی خود، نوری با طول موج قرمز و مادون قرمز از خود ساطع می‌کنند ،

که در کنترل سیستم ایمنی و حمایت آن نقش قابل توجهی دارند. بنابراین این فرضیه، بنا نهاده شده است که؛ نور لیزر ،

با طول موج دانسیته و انرژی خاص، می‌تواند از واکنش طبیعی ایمنی حمایت کند چون باعث تحریک و تابش فوتون‌ ،

از اکسیژن منفرد موجود در فاگوسیت‌های فعال می‌گردد که به پیشرفت درمان کمک می‌کنند.

هـ) تحریک ترمیم زخم :

تابش لیزر بر زخم‌های باز نخستین استفاده بالینی از لیزرهای کم‌توان بود. زخم‌های حاد خودبخود و خیلی سریع ترمیم می‌شوند.

ولی پزشکان بیشتر در سیر درمان زخم‌های مزمن، که براحتی بهبودنیافته و نیز به درمانهای معمول پاسخ نمی‌دهند، دچار مشکل می‌شوند،

مانند؛ زخم‌های سوختگی، زخم بستر، زخم‌های وریدی، زخم‌های مخاطی، زخم‌های دهانی و واژینال و غیره … .

با اثرات فیزیولوژیکی که تاکنون از لیزر ارائه شده است می‌توان گفت لیزر در مراحل مختلف ترمیم زخم‌های مزمن می‌تواند مؤثر باشد.

از آن جمله می‌توان به افزایش میزان میتوز اشاره کرد که اساس بازسازی بافتی است ،

و بررسی‌ها بر روی سنتز DNA داخل سلولی و RNA نشان‌دهنده افزایش سنتز بعد از تابش لیزر است.

کاربرد لیزرهای کم‌توان :

قبل از پرداختن به کاربرد لیزرهای کم‌توان یادآوری چهار نکته ضروری به نظر می‌رسد :

اول) طول موج :

طول موج لیزرهای کم‌توان در محدوده 633 الی 904 نانومتر یعنی قرمز و مادون قرمز نزدیک است در این میان،

طول موج‌های مادون قرمز نزدیک به میزان بیشتری در پوست نفوذ می‌نمایند و تأثیرگذاری بیشتری جهت عمل روی بافت‌های عمقی دارند.

بنابراین لازم است این موضوع، ضمن رعایت کلیه پارامترهای پروتکل‌های درمانی، در کاربردهای درمانی مدنظر قرار گیرد.

دوم) پروب‌های لیزرتراپی :

پروبهای مختلفی به همراه لیزرهای کم‌توان ارائه می‌گردد که لازم است تراپیست براساس درمان مورد نظر از آنها استفاده نماید از جمله :

1) پروب نقطه‌ای :

در این پروب‌ها نور لیزر بصورت نقطه‌ای (دایره‌ای شکل) خارج می‌گردد و از آنها جهت درمانهای نقطه‌ای مستقیم روی منطقه آسیب‌دیده،

و یا غیرمستقیم مانند؛ Trigger Acupuncture Point، Special Pain Point، Tender Point، Points استفاده می‌شود.

2) پروب Cluster یا Laser Shower :

این پروب‌ها شامل چندین پروب نقطه‌ای می‌باشندو جهت درمان سطوح وسیع طراحی شده‌اند. تعداد پروب‌های نقطه‌ای در هر پروب کلاستر می‌تواند چهار،

شش، ده، چهارده و یا بیشتر باشند. در واقع در این نوع پروب‌ها هر لیزر نقطه‌ای بطور جداگانه بر روی سطح موردنظر خود عمل می‌کند.

البته نباید تصور نمود که یک پروب کلاستر با ده لیزر نقطه‌ای mw10 دارای توان mw100 خواهد بود ،

زیرا هر لیزر نقطه‌ای بطور جداگانه عمل می‌کند و فقط mw10 به سطح مورد تماس خود اعمال می‌کند.

3) پروب Laser Comb :

این پروب‌ها مانند پروب‌های Cluster می‌باشند. با این تفاوت که به شکل برس بوده و جهت درمان در قسمتهای مودار مانند سطح جمجمه سر طراحی گردیده‌اند.

سوم) دوز اشعه :

در لیزرتراپی دوز تابش، عامل بسیار مهمی است و رعایت میزان دقیق آن در نتایج درمان نقش حیاتی دارد لیکن در مواردی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

دوز تابش با مدت زمان تابش تعیین می‌گردد. زیرا زمان تابش، تعیین‌کننده میزان انرژی اعمالی به بافت است بنابراین لازم است،

ضمن در نظرگرفتن طول موج خروجی پروب‌ها، به جهت تنظیم صحیح دوز تابش، به برخی مشخصات فنی آنها و پارامترهای مربوطه توجه نمود از جمله :

1) توان خروجی پروب

2) مساحت ناحیه تابش

3) نحوه تابش (پیوسته یا پالسی)

روابط ذیل را ملاحظه کنید :

Energy(J) = Power (watt) ´ Time (S)

رابطه فوق نشان می‌دهد که میزان انرژی (دوز تابش)، که به بافت اعمال می‌شود، به توان پروب و مدت زمان تابش بستگی دارد.

به عنوان مثال چنانچه توان پروب mw10 و مدت تابش 20 ثانیه باشد. میزان انرژی اعمالی به بافت به شرح ذیل خواهد بود :

Energy (J) = 10 mw ´ 20 S = 0.2 J

لازم به یادآوری است که دوز تابش (چگالی انرژی) به مساحت سطح تابش نیز بستگی دارد. سطح تابش برحسب بیان می‌شود ،

و لذا فرمول فوق با دخالت سطح به شکل خواهد بود :

به عنوان مثال چنانچه پروب با مشخصات بالا بر سطحی دایره‌ای به شعاع mm1 بتابد میزان دوز تابش عبارتست از :

همانطور که ملاحظه می‌کنید دوز تابش با توان پروب و مدت تابش نسبت مستقیم و با سطح تابش نسبت عکس دارد.

در عمل، معمولاً توان پروب و سطح تابش پروب ثابت هستند. به همین دلیل در تمام سیستم‌های لیزرتراپی، برای تنظیم دوز تابش،

صرفاً از یک تایمر اتوماتیک به منظور تنظیم مدت تابش استفاده می‌شود که پس از اتمام مدت تنظیم شده، تابش لیزر نیز بطور خودکار قطع می‌گردد.

در برخی از سیستم‌ها که دارای کنترلر میکروپروسسور هستند کاربر به جای مدت درمان (تنظیم زمان تابش)، می‌تواند مستقیماً،

میزان دوز خود تابش را تنظیم نماید و سیستم بطور اتوماتیک، با توجه به توان پروب و سطح تابش پروب، زمان را تنظیم ،

و پس از اتمام زمان درمان، تابش را قطع می‌کند.بعضی از سازندگان نیز، پروتکل‌های درمانی مختلفی را بصورت مکتوب جهت درمانهای گوناگون،

به همراه سیستم ارائه می‌دهند. این پروتکل‌ها معمولاً اطلاعاتی را در مورد دوز تابش، زمان درمان، موضع تابش و غیره در اختیار تراپیست قرار می‌دهند.

به هر حال، آنچه مهم است میزان دوز اعمالی به بیمار است که باید نه بیشتر (Over dose) ،

و نه کمتر از میزان مورد نیاز برای ایجاد پاسخ درمانی لازم باشد و رعایت این نکته در نتایج درمان نقش حیاتی دارد.

یادآوری: در پروب‌های پالسی به جای توان از توان متوسط استفاده می‌گردد. توان متوسط طبق رابطه ذیل محاسبه می‌شود :

در این حالت دوز تابش از رابطه زیر بدست می‌آید:

نکته: در صورتیکه پروب لیزر از موضع فاصله داشته باشد موجب تغییر سطح تابش و بدنبال آن دوز تابش خواهد شد.

بنابراین توجه به این موضوع حائز اهمیت است که فاصله پروب از موضع مطابق با اعلام کمپانی سازنده رعایت گردد.

چهارم) روشهای تابش لیزرهای کم‌توان به بدن :

لیزرهای کم‌توان را می‌توان به طرق زیر به بافتهای مختلف بدن تاباند :

• تابش خارجی یا از طریق پوست
• تابش به داخل حفره‌های طبیعی بدن (از طریق فیبر نوری)
• تابش داخل وریدی (از طریق آنژوکت مجهز به فیبر نوری جهت تابش مستقیم بر خون)
• تابش بر روی نقاط طب سوزنی
• تابش بر روی مسیر عروق لنفی

لیزرهای تراپی در تخصص‌های مختلف پزشکی از جمله روماتولوژی، درماتولوژی و زیبایی، طب ورزشی، طب سوزنی،

گوش و حلق و بینی، نورولوژی، ارولوژی، ژینکولوژی و دستگاه گوارش کاربردهای فراوانی دارند که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌گردد :

 روماتولوژی :

شامل استئوآرتریت، کندرومالاسی پاندا (بیماری که در زنان جوان و میانسال دیده می‌شود و علامت آن درد دو طرفه مفصل فمور ،

بدنبال حرکت یا نشستن طولانی است)، استئوپروز، آرتریت روماتوئید، بیماری برگر (بیماری نادری که عروق کوچک و متوسط اندام تحتانی را درگیر می‌کند).

درماتولوژی و زیبایی: برای نخستین بار در اوایل دهه 60 از لیزرتراپی برای درمان زخم‌های پوستی استفاده شد.

با گذشت زمان، به مرور مواد استفاده از لیزرتراپی در درماتولوژی افزایش پیدا کرد.

در جدول زیر عمق نفوذ طول موج‌های مختلف نور در لایه‌های پوست نشان داده شده است.

جدول

با توجه به فهرست اختلالات زیبایی، که توسط لیزر کم‌توان یا پرتوان (جراحی) قابل درمانند، می‌توان گفت لیزر نور زیبایی است.

از اواسط دهه 70 از لیزرتراپی در زیبایی نیز بهره جستند. مشکلات زیبایی، وضعیت سلامت فرد را تهدید نمی‌کنند،

ولی اشکال در زیبایی از ما یک انسان ناراضی خواهد ساخت و پیامدهای گوناگونی را در پی خواهد داشت.

پیشرفت تکنولوژی دستگاههای زیادی را برای زیبایی به ارمغان آورده است که مطرح‌ترین آنها سیستم‌های لیزری هستند.

لیزرتراپی با سه تأثیر اساسی خود یعنی تحریک بیولوژیک، بازسازی، اثر ضدالتهابی و اثر ضددرد، نتایج خوبی در زیبایی از جمله جوان‌سازی پوست دارد،

و امروزه از آن به وفور استفاده می‌گردد.از جمله موارد استفاده از لیزرتراپی در بیماریهای پوست به شرح زیر است:

نظر به گسترش روزافزون کاربرد لیزرهای تراپی در کلینیک‌های پوست و زیبایی، کاربردهای لیزرتراپی در پوست با توضیحات بیشتری ارائه گردد.

زخم ساق پا (Ulcers Carries) :

لیزرتراپی معمولاً به عنوان یک درمان تکمیلی به عواملی که باعث ترمیم زخم می‌شوند تأثیر می‌گذارد.

جهت درمان از نور قرمز روی زخم و مادون قرمز در اطراف زخم بصورت 3-2 جلسه در هفته استفاده می‌شود.

تابش لیزر باید در حالیکه منطقه زخم تمیز بوده و پماد یا هیچ ماده دیگری روی زخم مالیده شده باشد، انجام می‌پذیرد.

 سوختگی :

لیزر در سوختگی درجه 1 و 2 اپی تلیزاسیون پوست را بهبود می‌بخشد و باعث تقویت ترمیم و کاهش اسکار ناشی از سوختگی می‌شود.

بافت اسکار (Scar tissue) :

برای اسکارهای سطحی از نور قرمز و ضخیم از نور قرمز و مادون قرمز بطور همزمان بصورت 3-2 جلسه در هفته استفاده می‌شود،

نتایج آن بصورت شل‌شدن بافت، تغییر رنگ آن به سمت رنگ طبیعی، کاهش وسعت اسکار، کاهش درد و بهبودی عملکرد حرکتی بافت ظاهر می‌شوند.

کلوئید (Keloid) :

مکانیسم پایه در ایجاد کلوئید، تولید بیش از حد بافت کلاژن است. بنابراین در مرحله اول از دوز بالای قرمز و مادون قرمز برای مهار تولید فیبرهای کلاژن،

و پس و بعد از مسطح، کم‌رنگ و بدون خارش‌شدن کلوئید، از دوز پایین‌تر به منظور اثر تحریکی و بافت‌سازی استفاده می‌شود.

اسکلرودرمی (Scleroderma) :

اسکلرودرمی یک بیماری آتروفیک بافت کلاژن است. لیزر کم‌توان دارای اثرات ضدفیبرینولیتیک در فیبرهای کلاژن است و لذا،

اگر چه لیزرتراپی به تنهایی باعث درمان کامل بیماری نمی‌شود، ولی درد را کاهش داده و آتروفی را متوقف می‌کند.

معمولاً از نور قرمز و مادون قرمز بصورت 3-2 بار در هفته استفاده می‌شود.

روزاسه (Rosacea) :

روزاسه یک بیماری التهابی محدود به گونه‌ها، چانه و بینی بوده و عمدتاً در بیماران سبوروئیک دیده می‌شود. لیزرتراپی با افزایش جریان خون،

سطحی در موضع تابش، کیفیت پوست را بهبود می‌بخشد. معمولاً از نور قرمز به فواصل 3-2 بار در هفته استفاده می‌شود.

پسوریازیس (Psoriasis) :

لیزرتراپی باعث جلوگیری از آتروفی پوست، جلوگیری از تشکیل پوسته و افزایش زمان بین عودهای بیماری پسوریازیس می‌شود.

برای درمان نور قرمز و مادون قرمز با تعداد 3-2 بار در هفته استفاده می‌شود.

هرپس لب (Labial Herpes) :

معمولاً از نور قرمز برای هرپس سیمپلکس و قرمز و مادون قرمز برای هرپس زوستر استفاده می‌گردد. آلرژی با توجه به اثرات ضدالتهاب،

و کاهنده درد لیزرهای کم‌توان این روش می‌تواند باعث کاهش واکنش‌های آلرژیک موضعی شود.

آکنه (Acne) :

اگر التهاب ناشی از باکتری نباشد می‌توان آکنه را با لیزر قرمز و مادون قرمز به عنوان یک درمان منفرد،

درمان کرد ولی اگر التهاب ناشی از باکتری باشد باید لیزرتراپی را با آنتی‌بیوتیک همراه نمود.

سلولیت (Sellulite) :

سلولیت یک بی‌نظمی و تغییر در بافت زیرجلدی به علل مختلف است که در مراحل پیشرفته رنج‌آور بوده و با ظاهر پوست پرتقالی،

در ناحیه ران باسن، شکم، لگن، کمر، پهلوها، بازو و مچ پا (بخصوص در زنان) بروز می‌کند. لیزرتراپی بوسیله افزایش متابولیسم،

microcirculation بافتی و حرارت در موضع، اثرات قابل توجهی در درمان سلولیت دارد.

استریا (Striae) :

لیزرتراپی از طریق افزایش جریان خون مویرگی موجب بازسازی فیبرهای کلاژن و درمان استریا می‌گردد. معمولاً از نور قرمز و مادون قرمز استفاده می‌شود.

ریزش مو (Alopecia) :

لیزرتراپی بطور قابل ملاحظه‌ای باعث افزایش رشد مو، بخصوص در آلوپسی منطقه‌ای می‌شود.

چین و چروک (Wrinkles) :

لیزرتراپی با نور قرمز بوسیله تحریک بیولوژیک و تجدید ساختار بافت همبند، اثرات قابل ملاحظه‌ای در درمان چین و چروک دارد.

لکه‌های ناشی از سن (Senile Lentigo) :

لکه پیری یک پروسه دژنراتیو است از بین بردن این لکه‌ها با لیزرتراپی ممکن نیست ،

ولی تحریک بیولوژیک و عمل بازسازی آن، از تشکیل لکه‌های بیشتر جلوگیری می‌کند.

جراحی پلاستیک :

لیزرتراپی با افزایش گردش خون مویرگها موجب پذیرش بهتر بافت پیوندی و نیز جلوگیری از تشکیل اسکار می‌گردد.

بعد از Resurfacing :

استفاده لیزرتراپی پس از انجام Resurfacing بوسیله لیزرهای پرتوان مانند، در ترمیم سریع و نیز پیشگیری از عوارض جانبی آن اثرات قابل توجهی دارد.

نتیجه اینکه اثرات تحریک بیولوژیک و بازسازی لیزر، مهم‌ترین کار لیزر کم‌توان در امر زیبایی و درماتولوژی است.

علاوه بر اینها و با توجه به پاتوفیزیولوژی بیماریهای پوستی، امروزه از سایر خواص لیزرهای کم‌توان نظیر اثرات ضدالتهابی،

و یا افزایش جریان خون و لنف نیز، در درمان موارد بیماریهای مختلف درماتولوژی بهره گرفته می‌شود. گوش و حلق و بینی شامل استوتیت زخمی،

زبان جغرافیای، التهاب زبان، آفت دهانی، هرپس لب، رینیت وازوموتور، سینوزیت، درماتیت، اگزمای گوش، وزوز گوش و سرگیجه، ترمیم زخم‌های پوست،

و غشای مخاطی و ضایعات زخمی روی زبان. نورولوژی شامل سندرم تونل کارپ، نورالژی تری ژمینال (عصب سه قلو)، پارزی عصب فاسیال، سردرد میگرنی،

نورالژی به دنبال هرپس زوستر، آسیب اعصاب محیطی، پارزی شاخه‌های گوناگون اعصاب محیطی، رادیکولوپاتی طناب نخاعی و ایسکیالژی.

ارولوژی: پروستات مزمن غیرباکتریال، تنگی مجرا، بیماری پیرونی، اورتریت، هرپس ژنیتال، بالانیت، ضایعات اولسرو، اپیدیدیمیت و پوبالژیا.

ƒ ژینکولوژی

طب سوزنی :

امروزه یکی از کاربردهای مهم لیزرتراپی در طب سوزنی است. بدین ترتیب که در نقاط انرژی بجای استفاده از سوزن، لیزر تابانده می‌شود.

اثرات مثبت لیزرتراپی در تمام اندیکاسیون‌های طب سوزنی بطور علمی به اثبات رسیده و به همین دلیل برخی سازندگان لیزرتراپی،

پروب‌های مورد نیاز و بعضاً حتی جداول درمانی طب سوزنی را به همراه دستگاه ارائه می‌نمایند. تلاش برای زیبایی و جوان‌ماندن،

داستان همیشگی تاریخ بشر است در سالهای اخیر لیزر از اجزای جدانشدنی پزشکی و زیبایی شده است اما نباید فراموش کرد،

که زیبایی بوسیله لیزر تنها در صورت استفاده توسط متخصصین و افراد مجرب محقق خواهد شد.

در پایان ضمن موفقیت برای کاربران سیستم‌های لیزری، برخی نکات ایمنی عمومی لیزرها آورده می‌شود.

نکات ایمنی عمومی در استفاده از لیزرهای پزشکی :

1. شروع به کار با هر دستگاه لیزر باید تنها پس از مطالعه دقیق و آشنایی کامل با دستورالعمل کاربرد آن صورت پذیرد.

2. لیزر باید توسط افرادی بکار گرفته شود که از لیزر، خطرهای ناشی از آن و نکات ایمنی مرتبط آگاهی داشته باشند.

در مواردی که چنین اشخاصی در دسترس نباشند، باید از کار با لیزر توسط دیگر افراد جلوگیری کرد.

3. باید از نگاه‌کردن مستقیم به پرتو لیزر و همچنین پرتو انعکاس یافته و پخش ده آن و همچنین تغییر جهت لیزر به سوی چشم دیگران خودداری شود.

4. از قراردادن هر گونه وسیله یا شیئی در مسیر اشعه لیزر بخصوص اجسام شفاف و صیقلی که باعث انعکاس اشعه می‌شوند، خودداری شود.

5. لیزر باید در محیطی مشخص و معین بکار گرفته شود. این محیط باید کاملاً قابل کنترل بوده و دارای تمامی علائم هشداردهنده باشد.

6. هیچگاه نباید از محل استقرار لیزر، پیش از خاموش‌کردن لیزر خارج شد و دستگاه لیزر روشن و آماده کار را بدون محافظ رها کرد.

7. هیچگاه نباید بدون دلیل بخش‌هایی از بدن انسان در مسیر مستقیم پرتو لیزر قرار گیرد.

8. گازهای اشتعال‌زا، مواد شیمیایی و اقلام اشتعال‌زا (نظیر حوله، لباس، پارچه کتان و پد جراحی) نباید در مسیر تابش احتمالی پرتو قرار گیرند.

9. هر گونه حوادث ناشی از لیزر باید بلافاصله به مسؤلان پزشکی گزارش شود.

                    سوالات خود را در خصوص خدمات ( پوست و مو، زیبایی، لیزر ) با مشاورین کلینیک باران در میان بگذارید.

                                                       ما بصورت 24 ساعته پاسخگوی شما عزیزان هستیم.

                                                        01132288838