پسوریازیس( psoriasis)

پسوریازیس ( psoriasis ) :

پسوریازیس( psoriasis) یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد،

و این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش ازحدسلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها.

در کل پنج نوع پسوریازیس وجود دارد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره ای و سفید،

از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج یا پوست می‌تواند مشاهده شود ،

و با  سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است،

اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود.

باید بدانید در عارضه پسوریازیس،بلوغ سلول‌ها سرعت می‌گیرد و فقط سه الی چهار روز طول می‌کشد.

از آن‌جا که لایه زیرین سلول‌های پوستی زودتر از حالت طبیعی تقسیم می‌شوند، سلول‌های مرده در پوسته‌های ضخیم‌تر روی خارجی‌ترین لایه پوست،

(که برون‌پوست نامیده می‌شود) جمع می‌شوند و بعد از گذشت یک ماه بالغ شده و میریزند.

انواع پسوریازیس عبارتند از :

پلاک :

شایع‌ترین نوع بیماری پسوریازیس است و حدود ۸۰ درصد کسانی که پسوریازیس دارند دچار این نوع عارضه هستند.

این نوع با زخم‌های قرمز ملتهب و برجسته که روی آن‌ها یک پوشش نقره‌ای و سفید است قابل تشخیص است،

و بیشتر در نواحی اکستانسور انام مانند آرنج، زانو، پوست سر و بیضه و یا کمر مشاهده میشود.

خالدار :

معمولاً در سنین کودکی یا جوانی شروع می شود.این شکل از پسوریازیس به شکل لکه‌های تکی کوچک و قرمز رنگ روی پوست ماست ،

وضایعات خال‌خالی معمولاً روی تن و اندام‌ها مشاهده می‌شوند. این لکه‌ها معمولاً به ضخامت لکه‌های پسوریازیس پلاک مانند نیستند.

پسوریازیس خالدار اکثراً به صورت ناگهانی می‌آید.شرایط مختلفی می‌تواند در یک حمله پسوریازیس خالدار سهیم باشد ،

که از جمله آنها میتوان به عفونت‌های تنفسی فوقانی، عفونت‌های گلو استرپتوکوکی (گلودرد)، ورم لوزه، استرس،

آسیب‌های پوستی و تجویز برخی داروها از جمله آنتی‌مالاریا و بتابلاکرها اشاره کرد. پسوریازیس معکوس بر عکس نوع شایع پسوریازیس،

در نواحی فلکسور و در چین های پوستی مثل کشاله ران یا زیر بغل به صورت سطح نرم و خیس خورده (در دیابت و مصرف موضعی استرویید باید ابتدا علل قارچی را رد کرد) دیده میشود.

پسوریازیس قطره‌ای در اطفال با سابقه عفونت مخملک با GAS و عفونت های ویروسی و با شیوع کمتر پس از قطع استرویید.

پسوریازیس پوستولر لوکالیزه در کف دست و پا که با تنباکو ارتباط دارد.

پسوریازیس ناخن.

آرتریت پسوریازیسی در ۷۰درصد موارد بصورت الیگوارتریت غیر قرینه.

پسوریازیس اریترودرمیک که ۹۰ درصد پوست قرمز می شود و نیاز به درمان اورژانسی دارد.

پسوریازیس پوست سر که این نوع پسوریازیس می‌تواند تنها در بخشی از پوست سر و یا همه نواحی پوست سر خود را نشان‌دهد.

دربعضی از افراد مبتلا به پسوریازیس پوست سر،ناحیه شدیدا خارش دارد.

درمواردپیشرفته بیماری می‌تواند باعث ریزش موی موقتی شود که با درمان بیماری ریزش مو هم بهبود می‌یابد.

علائم و نشانه ها :

علایم این بیماری می‌تواند بین افراد مختلف ، متفاوت باشد و شامل یک یا چند تا از نشانه های زیر شود :

* تکه های قرمز روی پوست که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده است.

*نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولا در کودکان دیده می‌شود.

*پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی هم بکند.

*خارش، سوزش و یا درد در نقاطی از پوست.

*ناخن ضخیم، سوراخ شده و یا برآمده.

*مفاصل متورم و سفت شده.

علل و عوامل خطرسازعلت دقیق پسوریازیس ناشناخته است ولی احتمالاً ناشی از ژنتیک و یک اختلال خودایمنی،
و حمله های عصبی و فشار عصبی و استرس و اضطراب زیاد و حتی تغذیه نامناسب است.

عوامل تشدید کننده بیماری عبارتند از :

سابقه خانوادگی پسوریازیس

آرتریت روماتویید

آسیب موضعی پوست

عفونت‌های (ویروسی یا باکتریایی) نواحی دیگر بدن

استرس

آب و هوای سرد

عوامل ژنتیک

مصرف زیاد الکل

و سیگارکشیدن هم می‌تواند از عوامل ابتلاء به بیماری باشد.

افراد دچار داءالصدف دارای پادگن‌های HLA خاصی بوده و میزان بروز این بیماری در سفیدپوستان بیشتر است.

درمان بیماری :

* حمام کردن روزانه

*استفاده از مرطوب کننده و چرب نگه داشتن پوست

*رژیم غذایی سالم

*استفاده از داروها به تشخیص پرشک

*عدم استفاده از مشروبات الکلی و دخانیات

*عدم استفاده از شامپوهای معطر وصابون

*عدم استفاده از خوراکی های چرب

*استفاده مکرر و روزانه از سبزیجات و میوه

*استفاده از موادغذایی حاوی ویتامین ها،عناصر معدنی و فیبر غذایی

*مصرف داروهای کنترل کننده بیماری زیر نظر پزشک.

پیشگیری :

با توجه به این‌ که این نوع جنبه ژنتیکی دارد اما هیچ دلیل علمی دردست نیست که هرکودکی که متولد می‌شود پسوریازیس بگیرد.

در واقع ممکن است این بیماری در نسل بعد از شماوجودنداشته باشدودر دویاسه نسل بعد خودش را نشان دهد.

بنابراین جز در مواردی محدود مثل تغذیه سالم نمیتوان پیشگیری چندانی برای این بیماری در نظر گرفت.

پس از خوب شدن هر ناحیه از پوست نیز حتما باید آن را با یک کرم معمولی به‌ طور مرتب چرب نگه داشت،

حتی اگر هیچ ضایعه‌ای روی پوست دیده نشود،باید مرتب چرب شود تا از عود بیماری در آن قسمت پیشگیری شود.