کاشت ریش و سبیل

کاشت ریش و سبیل برای افرادی که می خواهند موی ریش یا سبیل پر پشت داشته باشند، یا در اثر حوادث یا نقص ژنتیکی کم پشت و تنک هست، کاربرد دارد.

کاشت موی ریش و سبیل

با کسب تجربه و پیشرفت در روش‌های کاشت مو، در حال حاضر کاشت فولیکول‌های مو در ناحیه صورت با موفقیت انجام می‌شود. در سال‌های اخیر تقاضا برای کاشت ریش و سبیل برای بهبود ظاهر و برجسته کردن ویژگی‌های سبیل با ظاهر طبیعی افزایش یافته است.

موقع بلوغ، هورمون‌های مردانه منجر به رویش ریش می‌شوند. در کنار زمینه ژنتیکی قوی، فولیکول‌های موی ریش تحت تاثیر هورمون دی هیدرو تستوسترون (DHT) موی‌های کرکی صورت به terminal hair  (موی ضخیم) تبدیل می شوند.

نتیجه‌ی برخی مطالعات نشان می‌دهد که مردانی با ریش اصلاح‌نشده مسن تر، مردانه تر، غالب‌تر و خشن‌تر به حساب می‌آیند و در مقایسه با مردانی با ریش اصلاح‌شده بیشتر نظر مثبت خانم‌ها را جلب می‌کنند.

کاشت ریش و سبیل برای چه کسانی هست؟

این بیماران داوطلب کاشت موی صورت هستند:

• افرادی که از بدو تولد بدون مو یا دارای موی کم تراکم در محل ریش هستند.
• در موارد ریزش مو ناشی از سوختگی، آسیب در حوادث جاده ای، آکنه، اصلاح لب شکری یا هر نوع عمل جراحی و غیره.
• برای مردانه سازی ظاهر بیماران تراجنسیتی.

بیشترین موارد کاشت مو در بیماران با موی صورت کم تراکم یا فضای خالی در ریش انجام می‌شود.

در طی ارزیابی، ناحیه‌ی کاشت مو طراحی می‌شود و مساحت سطح آن و تعداد فولیکول‌های موی لازم مشخص می‌شود. از نظر آناتومیکی، ناحیه‌ی ریش در صورت را می‌توان به مناطق مختلفی تقسیم کرد که فولیکول‌های مو در آن‌ها قرار می‌گیرند:

1. بالای لب : سبیل
2. ناحیه‌ی چانه
3. ناحیه گونه: ریش گونه
4. بخش نزولی فک ها: خط ریش

در ناحیه‌ی چانه، ستون‌های خارجی و داخلی قابل تمایز هستند. وقتی ریش از طریق ستون‌های خارجی به ناحیه‌ی چانه (ستون داخلی) متصل می‌شود معمولاً به عنوان «ریش بزی» شناخته می‌شود.

 ناحیه کاشت ریش در صورت 

تراکم فولیکولی برای کاشب بسیار متغیر است؛ هر چه تراکم بیشتر باشد، موی کمتری برای پشت‌تر کردن لازم خواهد بود. هر چه تراکم کمتر باشد، ریش باید بلند تر باشد که فضا‌های خالی را بپوشاند. میزان آن با در نظر گرفتن انتظارات بیمار، اندازه صورت، طراحی کاشت، مساحت کاشت (به سانتی متر مربع)، میزان موی موجود در ناحیه‌ی کاشت و بیش از همه میزان واحد‌های فولیکول برداشته شده ناحیه‌ی دهنده مشخص می‌شود.در مواردی ممکن است برای رسیدن به خواسته‌های بیمار، فرایند کاشت مو دو یا سه بار تکرار شود.

شراط ناحیه‌ی گیرنده

ناحیه صورت باید در وضعیت خوبی قرار داشته باشد. هر گونه تغییر در پوست، نظیر عفونت، التهاب، آکنه فعال و غیره، درمان قبل از عمل برای بهبود این مشکلات انجام می‌شود. مصرف فراورده‌های موضعی بر پایه‌ی ماینوکسیدیل در ناحیه‌ی گیرنده باید موقتاً قطع شود و بیمار باید وضعیت سلامتی مناسبی داشته باشد. با در نظر گرفتن ریزش موی پیوندی پس از کاشت، و رشد مجدد پس از 3 تا 4 ماه، نتیجه‌ی نهایی رشد پیوند‌ها پس از 10 تا 14 ماه دیده می‌شود.

پزشک باید به بیمار در مورد خطرات پیوند فولیکول مو در ناحیه‌ی صورت و از بین بردن یک منبع تجدیدناپذیر از ناحیه‌ی دهنده به بیمار هشدار دهد که در غیر این صورت می‌توان از آن برای درمان تاسی ژنتیکی سر استفاده کرد. این نکته به ویژه در صورتی که مقدار قابل توجهی فولیکول مو استفاده می‌شود، حائز اهمیت است.

ناحیه‌ی دهنده

ناحیه‌ی دهنده‌ی اصلی ناحیه‌ی پس سری و جانبی که دچار کچلی نمی‌شوند. زیرا معمولاً تراکم کافی از فولیکول مو برای پیوند دارند. موی پس سر معمولاً ضخامتی مشابه ضخامت ریش دارد، برخلاف موی نواحی دیگر که ظریف هستند.

برخی ویژگی‌های واحد‌های فولیکولی و ساقه مو پیش آگهی کاشت مو را بهترمی‌ کنند که شامل رنگ و ضخامت مو می‌شود. هر چه مو تیره‌تر و ضخیم‌تر باشد، ریش ظاهر بهتری خواهد داشت.

ناحیه‌ی دهنده دوم که می‌توان از آن استفاده کرد، خود ریش است که عموماً شامل ناحیه‌ی زیر خط چانه می‌شود. موهای این ناحیه از نظر ویژگی‌های فیزیکی فولیکول قابل قبول هستند اما تعداد محدودی فولیکول مو می‌توان از آن استخراج کرد؛ در مواردی که واحد‌های فولیکولی کمتری لازم باشد یا موی ناحیه‌ی پس سری کافی نیست، از این ناحیه استفاده می‌شود.

روش کاشت ریش

در روز جراحی، طراحی دقیق ناحیه‌ی کاشت مو انجام می‌شود.

دو روش برای برداشت واحد‌های فولیکولی وجود دارد:

• با استفاده از روش برداشت واحد فولیکولی (FUE)، واحد‌های فولیکولی به صورت تک تک از ناحیه‌ی دهنده بیمار با استفاده از برش‌های کوچک گرد جدا می‌شود.

تریکوسکوپی با بزرگنمایی 35 برابر از برداشت واحد فولیکولی: A) قرار دادن پانچ بر روی واحد فولیکولی، B) برش دور فولیکولی از قسمت فوقانی، C) واحد فولیکولی با یک فورسپس از ناحیه‌ی فوقانی گرفته می‌شود، D) برداشتن واحد فولیکولی، E) روزنه‌ی واحد فولیکولی، و F) بهبود با هدف ثانویه.

• روش دیگر برای برداشت دهنده شامل برداشت پوست و مو با ضخامت کامل است که به آن برداشت خطی، یا برداشت نوار بیضی_ خطی، گفته می‌شود. با استفاده از میکروسکوپ فولیکول های مو از هم جدا می‌شوند. محل برش زخم با بخیه ترمیم می‌شود و این باعث ایجاد یک جای زخم خطی می‌شود که محدود به یک ناحیه است و بر خلاف FUE به طور پراکنده توزیع نشده است.

نحوی کاشت ریش و سبیل

اگر بیمار دارای ریش است، باید آن را تا اندازه‌ی 3-5 میلیمتر کوتاه کند تا فضای خالی برای کاشت مو با استفاده از بی حس کننده موضعی فراهم باشد. در صورتی که بیمار درد را تحمل نمی‌کند، از آرام بخش استفاده می‌شود، اما این اتفاق چندان شایع نیست.

دو روش برای کاشت مو وجود دارد: فورسپس و ایمپلنتر.

• با استفاده از فورسپس، کاشت مو با آرامی انجام می‌شود و مو وارد برش‌های از قبل ایجاد شده می‌شود و مراقبت می‌شود که به پیاز مو آسیبی وارد نشود. این روش کاشت را می‌توان پس از آن که همه‌ی برش‌ها ایجاد شده اند و یا پس از ایجاد هر برش انجام داد که مورد دوم به عنوان روش «سوراخ کن و قرار بده» شناخته می‌شود.
• ایمپلنتر‌ها ابزارای‌های هستند که در آن‌ها موی‌های پیوندی در کانال هایی قرار می‌گیرد و یک پیستون موی پیوندی را در پوست قرار می‌دهد. ایمپلنتر‌های دوگانه برای قرار دادن موی پیوندی در برش‌های از قبل ایجاد شده، استفاده می‌شود. مزیت استفاده از ایمپلنتر‌ها این است که پیاز مو به طور مستقیم با دست جا به جا نمی‌شود و در نتیجه نسبت به استفاده از فورسپس احتمال تروما کمتر است.

در زمان کاشت واحد‌های فولیکولی لازم است جهت کاشت بررسی شود: مو‌های کاشت شده باید تا جای ممکن موازی با پوست باشند و از جهت و زاویه‌ی موهای آن ناحیه پیروی کنند.

مراقبت بعد از کاشت ریش

مراقبت بعد از عمل برای موفقیت کاشت مو بسیار حائز اهمیت است. در روز‌های اول، بیمار نباید مو‌های پیوندی را با فشار زیاد لمس کنند. قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید پس از کاشت مو توصیه نمی‌شود.از دستکاری زیاد ناحیه کاشته شده پرهیز کنید. نیاز به پانسمان و بانداژ ناحیه کاشت شده نیست.

پس از جراحی، ناحیه برداشت شده روی سر و ناحیه کاشته شده روی صورت شما نیاز به مراقبت ویژه دارند. هر دو ناحیه باید تمیز نگه داشته شوند.

دستورالعمل های مراقبت در منزل

پزشک دستورالعمل های مراقبت در منزل را به شما می دهد. اینها ممکن است شامل استفاده از پماد آنتی بیوتیک برای پوست سر و صورت شما باشد. برخی از فعالیت هایی که حداقل در چند روز اول باید از آنها اجتناب کنید عبارتند از:

شنا کردن
قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید
سیگار کشیدن
استفاده از سونا یا جکوزی
فعالیت بدنی شدید، به ویژه هر چیزی که باعث تعریق شود
لمس، مالش، یا خاراندن نواحی برداشت شده یا کاشته شده
ممکن است به شما توصیه شود تا چند روز صورت خود را نشویید یا حداقل از شستشوی پوست خودداری کنید. پوست شما حساس و خارش دار خواهد بود، اما برای جلوگیری از تحریک و عفونت، سعی کنید آن را  محکم نخارانید.

عوارض جانبی بالقوه

صورت و پوست سر شما نیز ممکن است عوارض جانبی زیر را تجربه کند:

ورم
قرمزی
احساس فشار
بی حسی
دلمه موقت یا پوسته پوسته شدن
جای زخم در ناحیه اهداکننده شایع است، اما اغلب رشد طبیعی موهای شما آن را می پوشاند. FUE بسیاری از اسکارهای کوچک و اغلب غیرقابل توجه بر جای می گذارد. با این حال، FUT یک اسکار طولانی منفرد در پشت سر بر جای می گذارد. که اغلب با موی اطراف پوشش داده می شود. جای نگرانی نیست.

نواحی کاشت ریش روی صورت شما نباید زخمی  شود، اما پوسته های موقتی وجود خواهد داشت. اگر پوسته پوسته شدن، قرمزی، تورم یا سوزش بعد از چند هفته ادامه یافت، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض احتمالی

لازم است بیمار از هیپرپیگمنتاسیون (تیرگی) التهابی در ناحیه‌ی کاشت ریش، (عمدتاً با پوست تیره دیده می شود)، آگاه باشد. در اینصورت از درمان با کرم ضد لک برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب  استفاده شود.

قرار دادن واحد‌های فولیکولی در جهت یا زاویه‌ی نامناسب یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است رخ دهد و منجر به رشد نازیبای مو شود که ممکن است در صورت زیاد بودن آن نیاز به برداشت داشته باشد.

فولیکولیت (عفونت) به ندرت در ناحیه‌ی کاشت مو رخ می‌دهد. با این وجود، بیشترین میزان آن مربوط به ناحیه‌ی زیر لب و ناحیه‌ی چانه است. نمای سنگ فرشی یا برامدگی‌های کوچک ممکن است در پوست اطراف محل کاشت مو، زیر لب و برامدگی چانه رخ دهد که با استفاده از موهای پیوندی و روش‌های کاشت با کیفیت بالا می‌توان از آن جلوگیری کرد.

در طی فرایند برداشت مو، هیپوپیگمنتاسیون (روشن شدن پوست) در جای زخم محل برداشت واحد‌های فولیکولی، به ویژه در پوست تیره شایع است. در نتیجه، برداشت مو از ریش باید در ناحیه‌ی زیر خط فک انجام شود تا آسیبی به ناحیه‌ی صورت وارد نشود.

نتیجه کاشت ریش

تشخیص دقیق قبل از عمل، کسب سابقه پزشکی کافی، ارزیابی متغیر‌های ناحیه‌ی دهنده و گیرنده مو و ارزیابی واقع بینانه انتظارات بیمار حائز اهمیت است.

یکی از فواید زیبایی شناسی ریش امکان برجسته کردن ویژگی‌های مردانه صورت نظیر چانه، زاویه پایینی فک در عین پوشاندن یا بهبود ویژگی‌های یک سوم تحتانی صورت است.

کاشت مو در ناحیه‌ی صورت باید توسط یک پزشک با تجربه انجام شود تا نتیجه طبیعی و رضایت بخش حاصل شود. این نکته حائز اهمیت است که بیمار بداند گرایش‌های طراحی ریش از جمله تیزی لبه‌ی بالایی آن ممکن است در طول زمان تغییر کند، اما انتخاب آن‌ها دائمی است. این مورد به ویژه در صورتی حائز اهمیت است که بیمار می‌خواهد در آینده ریش خود را کوتاه کند.

توصیه قبل و بعد کاشت ریش و سبیل

ما به بیماران محترم توصیه می‌کنیم :قبل از انتخاب جراح ترمیم مو تحقیق کنند و اطمینان حاصل کنند که خود پزشک جراحی ترمیم موی ریش یا سبیل شما را انجام می‌دهد و آن را به یک تکنیسین بدون مجوز واگذار نمی‌کند. عکس‌های نشان داده شده تنها برای نشان دادن نمونه کار‌ها هستند و تضمینی وجود ندارد که هر کسی همان نتیجه را بگیرد. همه افراد به یک میزان نتیجه نمی گیرند. اما کاشت ریش و سبیل امروزه پیشرفت بسیار خوبی داشته است.

هزینه کاشت ریش و سبیل

کاشت ریش در دنیا ارزان نیست. بسته به تعداد فولیکول مورد نیاز، هزینه کاشت ریش فرق می کند. پیوند جزئی – برای پر کردن نواحی صورت که در حال حاضر مو رشد نمی‌کنند هزینه کمتری دارد. باز هم بسته به تعداد گرافت‌های کاشته‌شده. شما می توانید این هزینه را در مشاوره اولیه با پزشک خود در میان بگذارید.

قبل از انجام این روش، پزشک باید پوست سر و صورت شما را معاینه کند تا مشخص کند که آیا شما کاندید مناسبی هستید یا خیر. این ویزیت مشاوره نیز بسته به پزشک ممکن است هزینه داشته باشد. هنگام تعیین وقت، حتماً بپرسید که هزینه ویزیت مشاوره چقدر است.

از آنجایی که کاشت ریش یک عمل زیبایی است، تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد. برخی از پزشکان به شما امکان پرداخت اقساطی را می دهند، پس حتما در مورد گزینه های تامین مالی سوال کنید.

منابع:

Ishrs