صاف نمودن موها

میل به صاف نمودن موها را میتوان از تصاویر زنان و مردان موجود بر دیواره های اهرم مصر دریافت.

از همان زمان تلاش های متعددی صورت گرفت تا ماده یا وسیله ای پیدا شود که فرد را قادر به صاف نمودن موهایش نماید.

احتمالاً این تلاش ناکام ماند زیرا تا سالیان متمادی افراد، بیشتر موهای خود را فر می کردند، ولی میل به صاف نمودن موها با پیشرفت جوامع بشری بیشتر شد.

بعد از شناخت ساختمان و عملکرد مو در مقابل عوامل فیزیکی مثل حرارت و رطوبت، نیل به این خواسته محقق شده ،

و اولین سشوار (Hair Dryer) در حدود سال 1980 میلادی در فرانسه توسط الکساندر، اف. گلدفروی در سالن زیبایی اش ابداع شد.

این دستگاه با ایجاد باد گرم یا سرد به تبخیر رطوبت از روی مو سرعت می بخشید و گلدفروی از این دستگاه و با استفاده از بیگودی،

فر کردن موهای مشتریانش را تسریع و تسهیل می نمود. بعداً با ابداع برس های گرد از این دستگاه برای صاف نمودن موها ،

و یا شاید برای کاهش الکتریسیته ساکن مو بهره می بردند. اولین سشوار دستی در سال 1920 به مشتریان فروخته شد و این تاریخچه اولین پیوند صنعت با زیبایی بود.

روش های فیزیکی :

شامل سشوار و اتو کشیدن است که اغلب با تحمیل حرارت بالا و در طی چندین دقیقه به طول می انجامد.

این روش ها اغلب موقتی بوده و همانطور که گفته شد ابتدا باعث صاف شدن کراتین مو می شوند و اگر خیلی داغ باشند آب داخل مو را تبخیر نموده ،

و پس از مدتی سبب خشکی و شکنندگی موها شوند. اتوی مو نیز وسیله ای است که ساختار مو را با استفاده از حرارت تغییر می دهد و سه نوع دارد:

1 – اتوی فر کننده(Curling iron) : که برای فر کردن موها استفاده می شده است.

2 – اتوی موجدار (Crimping iron)

3 – اتوی صاف کننده (Straightening iron) :

اتوی صاف کننده با شکستن باندهای هیدروژنی موجود در کورتکس مو، آن را صاف می نماید.

وقتی که یک باند هیدروژنی می شکند فقط در صورت رسیدن رطوبت است که مجدداً تشکیل می شود و مو را به حالت اولیه خود باز می گرداند.

روش های شیمیایی :

عمل صاف کردن مو امروزه توسط داروهای شیمیایی انجام می شود که با شکستن پل های گوگردی موی سر و تغییر ساختار،

و طرز قرار گرفتن این پل ها موهای مجعد را به موی صاف تبدیل می کند. مواد صاف کننده از ماده فر و دکلره قوی تر است.

بنابراین کار با آن با احتیاط کامل و دقت بیشتری باید انجام شود. هر ماده شیمیایی از رنگ گرفته تا مواد دکلره و مواد صاف و فر،

هر چند که با موفقیت انجام شود، به نحوی به مو آسیب می رساند. موها بعد از انجام عمل فر و صاف و دکلره حتی رنگ ساده،

دیگر آن موهای طبیعی مقاوم به حساب نمی آید و در مراحل بعدی یعنی اگر فرد بخواهد حتی بعد از 5 ماه بعد موهای صاف شده و یا …

خود را رنگ یا مش کند، هنوز به موها، موهای آسیب دیده یا موهای غیر مقاوم گفته می شود و باید از داروهای ضعیف برای کار با موها استفاده شود ،

و این فقط در آن صورت است که عمل صاف یا فر با موفقیت کامل انجام شود و اصلاً منظور موهایی که در اثر عملیات آرایشگاهی سوخته و خشک شده نیست.

صاف کردن دائمی مو(Permanent hair straightening) :

صاف کردن مو که با نام لانتیونین ساز (- Lanthionization) نیز شناخته می شود، به دلایل بیشماری از جمله آنچه در جدول 5 آمده است، انجام می شود.

صاف کردن یک فرآیند شیمیایی است که از هیدروکسیدهای فلزی چون سدیم، لیتیم، پتاسیم یا هیدروکسید گوانیدین برای تغییر حدود 35 % از محتوای سیستین (اسید آمینه) مو،

به لانتیونین، همراه با آبکافت جزئی پیوندهای پپتیدی، استفاده می کند. صاف شدن شیمیایی با قلیا زدن، بدون قلیا، آمونیوم تیوگلیکولات (eAmmonium thioglycolat)،

و یا کرم های بی سولفیت (Bisulfite creams) انجام می شود.

علل صاف کردن دائمی مو :

1 ـ  حالت پذیری مو بهبود می یابد.

2 ـ  مو آسان تر شانه می شود و فرم می گیرد.

3 ـ  به دلیل کاهش اصطکاک حاصل از شانه زدن، شکست موها کاهش می یابد.

4 ـ  درخشندگی مو با صاف شدن موها افزایش می یابد.

5 ـ  صنعت مد ممکن است نیاز به موهای صاف را تحمیل کند.

6 ـ  تنوع روش های صاف کردن، گزینه های گوناگونی را در اختیار می دهد: صاف کامل، صافی حداقل، ترکیبی یا صاف و سپس دوباره فر کردن.

صاف کننده های بر پایه قلیا یا صاف کننده های هیدروکسید سدیم، کرم های قلیایی با pH برابر 13 هستند.

هیدروکسید سدیم ماده ای سوزش آور است که می تواند به مو آسیب برساند، موجب سوختگی پوست سر و یا حتی در تماس با چشم منجربه کوری شود.

این محصولات عموماٌ به استفاده حرفه ای و استفاده در سالن های آرایشی محدود می شوند و دارای بیش از 5/3 % هیدروکسید سدیم هستند.

صاف کننده های قلیایی به دو شکل دارای باز و بدون باز در دسترس هستند. معمولاً باز پترولاتوم است که قبل از استفاده از هیدروکسید سدیم،

بر روی پوست سر و تا مرز موی سر و پیشانی قرار داده می شود. این کار از تحریک و سوزش پوست سر جلوگیری می کند.

صاف کننده های بازی بین 5/1 % تا 5/3 % هیدروکسید سدیم دارند و بنابراین لازم است که پوست سر تا خط رویش مو با باز پترولاتوم پوشانده شود.

این محصولات قلیایی دارای غلظت بالا برای موهایی که به سختی صاف می شوند بکار می روند. از سوی دیگر، صاف کننده های فاقد باز 5/1 % تا 5/2 % هیدروکسید سدیم دارند ،

و تنها برای مرز پیشانی و رویش مو به استفاده از باز نیاز دارند. این صاف کننده ها محبوبیت بیشتری دارند زیرا کاربرد باز روی تمام پوست سر بسیار وقتگیر است ،

و اغلب افراد موهای خود را بارها صاف می کنند. مواد شیمیایی قلیایی و قوی دیگر که گاهی به جای هیدروکسید سدیم مورد استفاده قرار می گیرند.

هیدروکسید گوانیدین و هیدروکسید لیتیم هستند، که به عنوان صاف کننده های شیمیایی بدون صابون شناخته می شوند.

این صاف کننده ها شامل 4 % تا 7 % کرم هیدروکسید کلسیم و مایع گوانیدین کربنات هستند. سپس گوانیدین کربنات فعال ساز با کرم هیدروکسید کلسیم مخلوط شده ،

و کربنات کلسیم و هیدروکسید گوانیدین را که عامل فعالی است، تولید می کنند. این محصولات برای پوست سر یا خط رویش مو و پیشانی، نیازی به استفاده از باز ندارند.

جدول پایین مقایسه بین صاف کننده های قلیایی و غیرقلیایی بر اساس اثر آنها بر روی مو می باشد. تیوگلیکولات به عنوان یک عامل فعال درصاف کردن مو نیز بکار می رود.

این همان تیوگلیکولات مورد استفاده در محلول فر کردن دائمی می باشد با این تفاوت که در اینجا به صورت کرم هایی بسیار غلیظ فرمول بندی شده اند، نه لوسیون.

کرم به وزن مو می افزاید و به کشیده و صاف شدن مو کمک می کند. همچنین به جای استفاده از قالب های سوراخ دار بر روی مو، هنگامیکه کرم تیوگلیکولات با مو تماس می یابد.

موها برای صاف شدن شانه می شوند. صاف کننده های تیوگلیکولات به شدت مو را زبر می کنند به همین دلیل کمترین محبوبیت را در بین صاف کننده های شیمیایی دارند.

کرم تیوگلیکولات pH معادل 9 تا 5/9 دارد، که چربی محافظ پوست سر را میزداید و نفوذ به تار مو را تسریع می کند.

سوختگی ناشی از مواد شیمیایی با این نوع از صاف کننده ها نیز ممکن است رخ دهد. از بین تمام صاف کننده های شیمیایی مو،

کرم های آمونیوم بی سولفیت کمترین آسیب را به مو وارد می آورند. این محصولات شامل مخلوطی از بی سولفیت و سولفیت با نسبت هایی وابسته به pH لوسیون هستند.

بسیاری از محصولات شیمیایی صاف کننده خانگی از این دسته هستند، اما تنها می توانند موهای صافی با عمر کوتاه تولید کنند.

این مواد بسیار شبیه فرکننده های سولفیتی خانگی که قبلاً ذکر شد هستند، با این تفاوت که مو در اینجا مرتب شانه و صاف می شود و به دور قالب مخصوص فر کردن پیچیده نمی شود.

کلید یک فرآیند رها کردن موی موفق، وجود یک آرایشگر با تجربه است که می تواند به سرعت مواد شیمیایی را بکار برده و از موها پاک کند ،

و تعیین کند که چه زمانی درجه دلخواه از شکستن پیوندهای دی سولفیدی رخ داده است.

جدول  مقایسه صاف کننده های شیمیایی قلیایی و غیرقلیایی :