رنگ نمودن مو

در اینجا محصولاتی بررسی می شوند که بر اساس حفظ سلامت و نیاز به زیباسازی مو طراحی شده اند، هرچند امروزه مراقبت از مو،

استفاده از مواد شیمیایی جهت تغییر ظاهر مو را نیز شامل می شوند، فرآیندهای شیمیایی جدید قادر به تغییر رنگ مو،

روشن تر و یا تیره تر از رنگ طبیعی خود نمودن و تغییر شکل آن، فر نمودن موهای صاف و صاف کردن موهای فر، می باشند.

این فرآیندها اساساً به مو آسیب می رسانند و شکستن موها را نیز تسریع می کنند.

رنگ کردن مو (Hair coloring) :

موضوع بحث در اینجا با روش های ایجاد تغییر رنگ در مو آغاز می شود. چندین رنگ آرایشی مختلف برای استفاده همه انواع موها ساخته شده است :

تدریجی

موقت

نیمه دائمی و دائمی. در حدود 65 % از رنگ های خریداری شده دائمی، 20 % نیمه دائمی و 15 % بقیه مربوط به دو نوع دیگر می باشند.

رنگ های تدریجی :

رنگ های تدریجی که به رنگ های فلزی یا پیشرو نیز شهرت دارند، برای آنکه به تدریج موها را تیره کنند، باید بطور مکرر استفاده شوند.

این محصولات موهای سفید را در طول بیش از چندین هفته به قهوه ای مشکی تغییر رنگ می دهند. هیچ کنترلی بر روی رنگ نهایی وجود ندارد،

تنها عمق رنگ، قابل کنترل است. با این فن تنها می توان موها را تیره کرد نه روشن، متداول ترین رنگ های تدریجی مورد استفاده شامل نمک های سرب محلول در آب می باشند،

در این رنگ ها سرب به فرم بی اثر خود وجود دارد، بنابراین سمی نیستند. این دسته از رنگ ها بیشتر در بین مردانی محبوب هستند که مایلند در طول زمان،

موهای سفید خود را به موهای تیره تر تغییر رنگ دهند. برای حفظ رنگ مو استفاده مداوم از آن لازم است.

رنگ های تدریجی را نمی توان با سایر روش های رنگ آمیزی مو و یا فر نمودن دائمی آن بکار برد. نمک سرب موجود در این رنگ ها،

در صورتی که فرآیندهای شیمیایی دیگری همزمان بکار برده شوند نتایج غیرقابل پیش بینی را به بار خواهد آورد. پس از استفاده طولانی مدت از این رنگ ها،

مو ضعیف شده و فرآیند شکست تارهای مو سریع تر رخ خواهد داد.

رنگ های موقت (Temporary Dyes) :

رنگ موقت نام بسیار مناسبی برای این دسته از رنگ ها است، زیرا پس از یکبار شستن با شامپو از بین می رود.

این رنگ ها برای آن استفاده می شوند که کمی سایه روشن به مو بدهند، سایه طبیعی مو را روشن تر کنند و یا سایه رنگ موجود را بهبود بخشند،

اندازه ذرات رنگ برای نفوذ به کوتیکول مو بسیار بزرگ است بنابراین فقط روی مو را می پوشانند و اثر موقتی ایجاد می کنند.

رنگ های موقت به مو آسیب نمی رسانند و به آسانی با رطوبتی مثل باران و یا حتی عرق بدن پاک می شوند.

این رنگ ها درمیان زنانی محبوب هستند که علاقه مند هستند تا موی سفیدشان به رنگ پلاتینی براق تغییر کند.

با افزودن یک رنگ موقت آبی یا ارغوانی به موها، پس از شامپو کردن آن این امکان ایجاد می شود.

رنگ های موقت دارای همان نوع رنگ های اسیدی هستند که از آنها برای رنگ آمیزی پارچه های پشمی استفاده می شود.

این رنگ ها به طبقه رنگ های آزو، آنتراکینون، تری فنیل متان،فنزایینک (Phenzainic)، زانتنیک(xanthenic) یا بنزوکینونیمین(Benziquinoneimne) تعلق دارند.

آنها شامل رنگ هایFDCوDCآبی، سبز، قرمز، نارنجی، زرد و بنفش هستند. برخی از این رنگ ها برای کسانی مناسب اند که به پارافنیلن دی آمین،

که در بیشتر رنگ های دیگر وجود دارد، حساس هستند.

رنگ های نیمه دائمی (Gradual Dyes) :

رنگ های نیمه دائم برای موهایی که بطور طبیعی کاملاً سفید نشده اند، طراحی شده تا موهای خاکستری را بپوشاند،

بخش هایی از مو را پررنگ تر کند و نیز موها را از شر رنگ های ناخواسته خلاص کند. این رنگ ها نسبت به رنگ های موقت مدت بیشتری باقی می مانند،

و بر اساس نیروهای قطبی ضعیف و نیروهای واندروالس بر روی مو قرار می گیرند. یک رنگ نیمه دائم معمولی تا حدود 10 ـ 6 بار استفاده از شامپو،

بر روی مو باقی می ماند. بطور معمول 10 تا 12 رنگ با هم ترکیب میشوند، تا سایه رنگ دلخواه بدست آید که این سایه رنگ باید تیره تر از رنگ طبیعی مو باشد.

بنابراین در صنعت زیبایی، رنگ های نیمه دائم به عنوان رنگ های مناسبی برای رسیدن به یک سایه دلخواه شناخته می شود.

انواع مختلفی از رنگ های نیمه دائم مو وجود دارد که از رنگ های نساجی، رنگ های گیاهی و رنگ های مصنوعی نشأت می گیرند.

رنگ های نیمه دائم به دست آمده از رنگ های نساجی، بیشترین محبوبیت را هم در بین مردان و هم زنان دارند چون موی انسان اساساً یک بافت است،

رنگ های مخصوص پشم و لباس هایی با الیاف طبیعی برای تطبیق با رنگ مو بسیار مناسب هستند.

رنگ های مورد استفاده شامل نیتروآنیلین، نیتروفنیلن دی آمین، نیتروآمینوفنول، آزو(َAzos) و آنتراکینون هستند.

گاهی اوقات این رنگ ها با حنا، که در گیاه شناسی لاوسونیا آلبا شناخته می شود، ترکیب می شوند تا یک رنگ گیاهی طبیعی بدست آید.

هرچند، اغلب رنگ های گیاهی موجود در بازار برای بدست آوردن رنگ دلخواه، مقادیر بسیار کمی از حنای مصنوعی را با رنگ های نیمه دائم ترکیب می کنند.

این رنگ هااغلب درشامپوها و موس ها وجود دارند و نحوه استفاده از آنها بدین ترتیب است که بر روی موهای خیسی که به تازگی با شامپو شسته و آبکشی شده اند،

در حدود 20 تا 40 دقیقه قرار می گیرند. نوع جدیدی از این رنگ ها که مدت اثر طولانی تری دارد، عرضه شده است،

که اثر آن تا حدود 10 تا 12 بار استفاده از شامپو باقی می ماند و علت آن افزایش نفوذ رنگ به موها در اثر افزودن مقادیر کمی آمونیاک می باشد.

واضح است که این رنگ ها نسبت به رنگ های نیمه دائم معمولی آسیب بیشتری به مو وارد می آورند.

رنگ های دائمی :

این رنگ ها به دلیل تنوع بسیار زیاد، محبوب ترین روش رنگ آمیزی مو در بین زنان و مردان بشمار می روند.

این رنگ ها می توانند مو را روشن تر یا تیره تر کنند و تقریباً هر رنگ مورد علاقه مصرفکننده را ایجاد می کنند. رنگ مو دائمی است،

زیرا مواد رنگی به کورتکس مو نفوذ کرده و مولکولهایرنگی بزرگی را تشکیل می دهند که با شامپو کردن از بین نمی رود.

این نوع رنگ مو حاوی رنگ نیست بلکه از واکنش با پراکسید هیدروژن در درون مو، مولکول های رنگی ایجاد می کند.

این فرآیند شامل استفاده از حد واسط های اولیه (P- فنیلن دی آمین،P–تولوئن دی آمین،P- آمینوفنول) است،

که با پراکسید هیدروژن اکسید می شوند. سپس این حد واسط های واکنش پذیر در معرض جفت کننده هایی (رزورسینول، 1- نفتول،m- آمینوفنول و غیره) قرار می گیرند ،

و در نتیجه انواع گسترده ای از رنگ ها را بوجود می آورند. این رنگ ها قادرند سایه هایی از طیف بور تا قهوه ای و مشکی،

با سایه روشن های طلایی، قرمز و نارنجی ایجاد کنند. تفاوت در غلظت پراکسید هیدروژن، مواد شیمیایی مورد استفاده به عنوان حد واسط و جفت کننده ها،

این تنوع رنگی را ایجاد می کند. ایجاد رنگ موی دائمی که منجربه روشن تر کردن رنگ مو شود با عنوان سفید کردن شناخته می شود.

این شکل از رنگ آمیزی بیشترین آسیب را به مو می رساند. زنگ مو طی یک فرآیند یک مرحله ای و یا دو مرحله ای سفید می شود.

رنگ کردن و روشن کردن مو، در یک مرحله انجام می گیرد اما مو خیلی روشن نمی شود. در این روش از رنگ هایی که پیش از این ذکر شد استفاده می شود،

اما پراکسید هیدروژن که جهت اکسیداسیون استفاده می شد، برای روشن کردن رنگ مو بکار می رود.

فرآیند دو مرحله ای شامل زدودن رنگدانه های مو و سپس رنگ کردن آن و رسیدن به سایه رنگ های دلخواه است.

این روش زمانی استفاده می شود که مصرف کننده بخواهد رنگ مویش را بسیار روشن تر از رنگ طبیعی آن شود و یا زمانی که بیش از 60 % مو سفید شده باشد.

زدودن رنگدانه های موی طبیعی فرآیندی است با عنوان سفید کردن که بوسیله یک مخلوط قلیایی حاوی پراکسید هیدروژن و آمونیاک ممکن می شود.

به دلیل متورم شدن تار مو، نفوذ رنگ به آن آسان تر است. این رنگ آمیزی نهایی باید انجام شود، زیرا مویی که رنگ خود را کاملاً از دست داده، ظاهری نامطلوب دارد.

جدول 1ـ انواع رنگ مو